De eerste week

Er is al bijna week voorbij sinds ik ben aangekomen in Belfast. Eigenlijk was ik van plan om mijn eerste stuk pas te schrijven na twee weken, maar er is al zoveel gebeurt en zoveel is me al opgevallen dat ik nu al meer dan genoeg heb om over te schrijven.

Zo zijn er bijvoorbeeld de andere Erasmus-studenten. Tot nu toe zijn een stuk of 15 van de 25 internationale studenten aangekomen. Aangezien iedereen hier (zo goed als) alleen naar toe is gekomen is iedereen erg open om nieuwe mensen te leren kennen. Vanaf de eerste avond/nacht was het dan ook erg gezellig. Er zijn een paar mensen waar ik vanaf het begin een erg goede klik mee had. Door deze nieuwe vriendschappen waren mijn zenuwen, die ik bij aankomst zeker had, binnen een dag verdwenen en kreeg ik alleen maar meer zin in de komende vijf maanden.

Sinds afgelopen maandag zijn ook de lessen begonnen op St. Mary's University College. Zoals verwacht ligt het niveau hier niet erg hoog. Wel zijn sommige vakken erg interessant. Vooral de vakken waar ik nog niet eerder in onderwezen ben, zoals de ontwikkeling van het Ierse culturele landschap en de Anglo-Ierse literatuur.

Dan is er uiteraard ook nog de stad Belfast zelf. Vanaf het moment dat je de stad in rijd merk je dat deze stad ergens mee bezig is. De vele graffiti, titels van woonwijken en de vele vlaggen aan de huizen en straatlantaarns geven aan dat deze stad nog zeker niet klaar is met "the troubles" die toch al 18 jaar geleden ten einde zijn gekomen. Uiteraard wist ik van te voren al dat ik dit kon verwachten in Belfast, het was ook een van de redenen waarom ik naar Noord-Ierland toe wou, maar dat het dagelijks leven nog zo wordt beïnvloed had ik niet verwacht. In de afgelopen week kwamen er steeds meer voorbeelden van deze spanning naar voren. Zo wordt er, voor een Nederlandse standaard, vaak op het nieuws verteld over schietpartijen in de stad. Toen ik het hier over wou hebben met een Noord-Ierse student was hij alleen verbaasd over mijn verbazing en niet over het aantal schietpartijen. Dan zijn er ook nog de twee aangestoken branden die hebben plaatsgevonden sinds ik ben aangekomen. 1 van deze branden, die zich bevond in een protestants gedeelte van de stad, heb ik gezien. Een Noord-Ierse vriend van mijn huisgenote nam ons als echte ramptoeristen mee naar een protestant gedeelte van de stad waar hij de brand eerder al had gezien. Het gedeelte van de stad waar deze brand zich bevond werd door de Noord-Ierse vriend beschreven als 'dodgy' en 'rough', daar moet ik wel bij vertellen dat deze vriend zelf katholiek is en ik van de katholieken in deze stad nog niets positiefs heb gehoord over deze protestantse wijken en haar inwoners. De meest opmerkelijk uitspraak van deze Noord-Ier was toen hij zijn verbazing uitsprak over de dag waarop we dit vuur zagen. Volgens hem was 12 januari niet de tijd van het jaar voor aangestoken vuren in woonwijken.

Deze eerste week in Belfast heeft vooral veel enthousiasme voor mij met zich mee genomen. De andere studenten, de prachtige natuur en de levendige stad zijn voortekenen voor een prachtig avontuur.