Geacclimatiseerd

Er zijn nu drie weken voorbij gegaan sinds ik ben aangekomen in Belfast. Drie weken zijn blijkbaar genoeg om aan een nieuwe levensstijl te wennen. Zo ken ik de straten van West-Befast en de straten in het centrum nu goed genoeg om mijn weg te vinden zonder op een toerist te lijken, er is een kring van mensen ontstaan waarmee ik het naar men zin heb, en het gevoel van gewenning is zo goed als verdwenen.

Dit komt mede doordat een aantal zaken hier iedere week hetzelfde zijn. De schooluren bijvoorbeeld, ook al zijn het er niet veel en worden het er ook steeds minder. Aan de ene kant vind ik het natuurlijk geen probleem om zo veel vrije tijd te hebben, maar het zorgt er ook voor dat ik niet het gevoel heb alsof ik iets leer op school. Op school krijg ik geen beter beeld van het land waarin ik ben, dit krijg ik uiteraard wel door met Noord-Ieren te praten en door de cultuur zelf te ontdekken. Halverwege februari zal mijn stage hier beginnen, ik verwacht dan wel het gevoel te hebben iets op te steken van de educatie die mij hier wordt aangeboden, aangezien ik tijdens die stage vijf weken lang vijf dagen in de week op een school in Belfast aan het werk zal zijn.

Op woensdag organiseert St. Mary's uitstapjes voor haar internationale studenten. De eerste keer bezochten we twee authentieke Noord-Ierse dorpen waar we kennis mochten maken met oude Noord-Ierse gebruiken. Zoals het weven van linnen wat te zien is in een museum. En ja het was net zo interessant als dat het klinkt. De tweede reis werd gemaakt naar het (vermoedelijke) graf van St. Patrick en een van de oudste kloosters van dit land, genaamd Inch Abbey. Naar de reis van volgende week kijk ik het meeste uit dan bezoeken we namelijk de Giant Causeway.

Ons stam café('s) helpt natuurlijk ook voor enige regelmaat en orde in de week.

Na drie weken is het wennen dus voorbij. De tijd is nu begonnen om weer nieuwe uitdagingen en ervaringen te zoeken in dit land.